چگونه از چاقی کودکان جلوگیری کنیم
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۵۲۶۸
به گزارش خبرگزاری مهر، غزاله اسلامیان گفت: روند افزایشی شیوع اضافه وزن و چاقی فقط محدود به بزرگسالان نیست و متأسفانه به ویژه در پاندمی کرونا روند افزایش وزن در کودکان و نوجوانان شدت گرفت.
وی افزود: اضافه وزن و چاقی کودکان، علاوه بر اینکه پیامدهای ابتلاء به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، قلبی عروقی، ریوی، کبدی، ناباروری و اختلالات جنسی به صورت بلوغ زودرس دارد با افت تحصیلی، غیبت از مدرسه، کاهش اعتماد به نفس و کاهش کیفیت مطالعه نیز همراه است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اسلامیان خاطرنشان کرد: با توجه به این که رشد کودکان و نوجوانان بسیار مهم است، نباید با به کارگیری روش‌های نادرستِ کاهش وزن، کودکان را مبتلا به گرسنگی‌های سلولی و پنهان کنیم.
این دکتری تخصصی علوم تغذیه تاکید کرد: تشخیص به موقع اضافه وزن در کودکان در سلامت آینده آنها بسیار تأثیرگذار است و تا زمانی که رشد کودکان و نوجوانان ادامه دارد، درمان اضافه وزن و چاقی با موفقیت بیشتری همراه خواهد بود.
به گفته وی، تشخیص چاقی در کودکان با استفاده از نمودارهای نمایه توده بدن برای سن انجام می‌شود.
این متخصص تغذیه خاطرنشان کرد: میزان افزایش وزن مناسب در کودکان، پس از سال اول زندگی تا سن ١۰ سالگی حدود ٢ تا ٣ کیلوگرم در سال باید باشد.
به گفته استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در صورتی که کودک یا نوجوان، در بالای صدک ٩۵ نمایه توده بدن برای سن قرار گیرد، دارای اضافه وزن و چاقی است و اگر بین صدک های ۸۵ تا ۹۵ باشد، در معرض خطر اضافه وزن و چاقی قرار دارد و پایین صدک ۸۵ به معنای وضعیت طبیعی است.
وی تاکید کرد: کودکان دارای اضافه وزن نباید تحت رژیم‌های کاهش وزن با محدودیت شدید کالری قرار گیرند.
اسلامیان در مرحله اول، هدف متخصصان تغذیه را طراحی یک برنامه غذایی مناسب عنوان کرد که با هدف حفظ وزن یا کاهش سرعت افزایش وزن تدوین می‌شود تا با افزایش قد به تدریج کودک در وزن مناسب سنش قرار گیرد.
وی خاطرنشان کرد: در مرحله بعدی در مواردی که کودک دارای نمایه توده بدن برای سنِ بالای صدک ٩۵ یا بین ٨۵ تا ٩۵ است و دارای فاکتورهای خطر دیگری مانند ابتلاء به دیابت باشد، کاهش وزن بسیار تدریجی زیر نظر متخصص تغذیه، توصیه می‌شود.
این متخصص تغذیه یادآور شد: بخش اعظم ذائقه آموختنی است و کودکان از والدین خود، غذا خوردن را می‌آموزند. بنابراین والدین نقش مهمی در شکل گیری الگوی غذایی کودک خود دارند.
اسلامیان، برقراری نظم در ساعات خواب و بیداری را در رشد و کنترل وزن کودکان بسیار تأثیرگذار عنوان کرد.
وی آهسته غذا خوردن را یکی از راهکارهای مهم در کنترل اشتها برشمرد و گفت: افرادی که سریع غذا می‌خورند پیش از رسیدن پیام سیری مقدار زیادی غذا خورده‌اند. بنابراین باید آهسته غذا خوردن را با کودکان تمرین کنیم.
این دکتری علوم تغذیه به والدین توصیه کرد: غذای کودک را در ظرف جداگانه‌ای برای او بریزید تا هنگام غذا خوردن، احساس رقابت با سایر اعضای خانواده را نداشته باشد و در آرامش غذای خود را میل کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تاکید کرد: از مصرف غذا در هنگام تماشای تلویزیون در خانه پرهیز کنید، زیرا این امر سبب عدم تمرکز در هنگام غذا خوردن و در نتیجه مصرف بیش از حد مواد غذایی می‌شود.
به گفته اسلامیان، باید به کودک آموزش دهیم همراه با غذا به میزان کافی از سبزی‌های تازه به صورت سالاد یا سبزی خوردن استفاده کند.
این متخصص تغذیه انجام فعالیت بدنی منظم به صورت روزانه و به مدت حداقل یک ساعت را توصیه کرد و گفت: مدت زمان پیاده روی را باید برحسب تحمل کودک به تدریج افزایش داد تا تمایل بیشتری برای انجام آن داشته باشد.
به گفته وی، نباید به منظور تشویق کودک از خرید مواد غذایی مثل تنقلات یا رفتن به رستوران استفاده کرد.
اسلامیان با تاکید بر کنترل استرس، اضطراب و دل نگرانی‌های کودکان که به صورت ریزه خواری نمود پیدا می‌کند، توصیه کرد: در کودکان و نوجوانانی که عادت به مصرف زیاد مواد غذایی پرکالری از قبیل چیپس، نوشابه و غیره دارند بهتر است به تدریج میزان این مواد در رژیم غذایی کاهش داده شود.
کد خبر 5600900منبع: مهر
کلیدواژه: کم تحرکی و چاقی چاقی تغذیه سالم ویروس کرونا واکسن کرونا سالمندی آمار کرونا وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی دیابت دانشگاه علوم پزشکی ایران شیوع کرونا آلزایمر ورزش سازمان بیمه سلامت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تغذیه سالم واکسن آنفلوانزا اضافه وزن و چاقی متخصص تغذیه غذا خوردن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۵۲۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر می‌شود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می‌کند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.
به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
۲. اضطراباگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.
۳. هوش زیادصحبتکردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
۴. اوتیسماگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکانعلت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارندهمه حرف‌های کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
۲. حدومرز تعیین کنیدبه زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع می‌شود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.
۳. مراقب لحنتان باشیدهرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث می‌شود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.
به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرف‌های تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث می‌شود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهیدبهتدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.
۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنیدبا تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرف‌های شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
جاده کندوان یک طرفه شد